‘Mevrouw, u bent geindexeerd als een geval B3 en heeft geen recht meer op een verpleger. U krijgt een zorgbot zodat u de deur niet meer uit hoeft. Dat is veel veiliger voor iedereen. En dat is het laatste wat ik er nog over kwijt wil.’ De zorgconsulent van ‘LiftYoUp’ sloeg haar map met een klap dicht, schoof de stoel met een ruk naar achteren en stond op. ’Maandag wordt de zorgbot afgeleverd. Veel plezier ermee.’ Nou, het keukentafelgesprek is kennelijk afgelopen, dacht mevrouw Heugers. Wat een brutaliteit. Maar er was natuurlijk niks aan te doen. Serva stond midden in de kamer en keek dom voor zich uit, wachtend op instructies. Gewoontegetrouw zette mevrouw Heugers het tv-programma “Nederland in beweging” aan en kreeg een idee. ’Doe de oefening na, Serva,’ sprak ze. En daar ging de robot al door de knieën. Mooi! Ze haatte de ochtendgymnastiek waartoe de zorghulp haar altijd dwong. Misschien had zo’n zorgbot nog wel meer voordelen, dacht mevrouw Heugers. Als ze mij nou draagt, kan ik toch veilig naar buiten. Even later reed Serva door de straten van het dorp. Mevrouw zat op haar armen als in een fauteuil. Hé, zag ze daar haar overbuurvrouw niet? En daar was warempel haar buurman. Bij het gemeentelijke zorgkantoor was er een oploop van zorgrobots die hun klanten allemaal op handen droegen. Ze draaiden om elkaar heen, het leek of ze dansten. ‘Leve B3!’ klonk het. Vanuit hun hoge ramen keken de zorgambtenaren zwijgend toe.