’Nou opa, van harte gefeliciteerd namens al onze lezers.’ ’Ach, het is meteen opa, begrijp ik? Ik heb niet eens kleinkinderen. Gelukkig maar, want het zijn allemaal mini-terroristen.’ ’Nou nou. U schuwt een pittige boutade niet! Maar vertelt u eens, wat is het geheim van uw hoge leeftijd?’ ’De originaliteitsprijs heeft jouw bijzondere belangstelling, merk ik. Het geheim? Blijven ademen.’ ’Haha. En wat doet u zoal overdag? Tv-kijken, lezen?’ ’Welnee. Op TV is er alleen omroep MAX met programma’s voor en door bejaarden: We zijn er bijna... geweest. Inparkeren voor grannies. Hou toch op. Lezen? Hendrik Groen die nog verliefd wordt op zijn oude dag? De 100-jarige die uit het raam klom? Allemaal geschreven door jongeren die er niets vanaf weten. En er is ook iemand met leuk bedoelde verhaaltjes over bejaarden. Een oudje dat een radslag maakt en andere flauwekul.’ ’Maar verveelt u zich dan niet?’ ’Nee, ik heb genoeg te doen. Trouwens, ik moet nu strijken. Wegwezen jullie. En neem die slagroomtaart mee, slecht voor mijn kunstgebit.’ ’Strijken? Maar dit is toch een serviceflat met volledige verzorging?’ ’Niet mijn eigen kleren natuurlijk. Ik moet oefenen. Voor de Extreme Ironing Challenge. Over een week gooien ze me met strijkplank en al uit een vliegtuig. En dan moet ik strijken, in de lucht, terwijl ik val. Voor het Guinness Book of Records. Ben ik de oudste die het ooit gedaan heeft!’ ’Olala! Extreme Ironing. Dat wordt de kop van het artikel.’ ’Ajuus parapluus.’ .... ’Zo. Daar is hij mooi ingetrapt.’