Sommige volkswijsheden zijn altijd verkeerd begrepen. En dan klagen de onnozelaars erover dat ’het niet werkt’. Gelukkig begreep ik wat de onderhavige spreuk echt betekende. Dus begaf ik mij naar Hollywood.
De Oscar-uitreikingen hebben altijd mijn bijzondere aandacht getrokken en ik was blij er nu live bij te kunnen zijn. De fans verdrongen zich bij de rode loper om hun filmhelden van dichtbij te kunnen bewonderen. Maar mijn persoonlijke missie was zo belangrijk dat ik me niet liet wegdrukken. Mijn licht bezwete hand omklemde de bola in mijn jaszak.
Daar verscheen de actrice waar ik speciaal voor gekomen was. Ze droeg de hoge naaldhakken waar ze zo bekend om was. Halverwege de rode loper stopte ze even voor een bevallige pose om daarna met snelle passen naar de ingang van de zaal te lopen.
Dit was mijn moment. Met een behendige beweging (ik had thuis veel geoefend) slingerde ik de bola om de ranke benen van de filmdiva. De ster viel werkelijk heel sierlijk, een Oscar waardig. Snel deed ik mijn wens en ging ervandoor.
Een jaar later was ik terug. Maar nu zat ik in de zaal. Een van de felle lichtspots was op mij gericht. Terwijl ik voelde of mijn spiekbriefje echt in mijn borstzak zat, hoorde ik de stem van Will Smith: ’The Oscar for Best Actor goes to...’ Yes! Mijn wens was uitgekomen! De volksspreuk was wel degelijk waar.
Zo jammer dat ik op het trapje naar het podium struikelde en in de orkestbak viel.