Het begon er mee dat hij achteromkeek. Alleen maar omdat een linksdraaiend kruidenvrouwtje gisteravond op tv had gezegd dat de vorm van je ochtendontlasting voorspelde hoe je dag zou verlopen. „Kwatsch,” had hij geroepen. En toch had hij vanochtend gekeken. Een vraagteken lag er in de pot. Een fraai gevormd Sinterklaasstafje met een punt eronder. So what, dacht hij en spoelde door. Op kantoor zag hij meteen dat er iets mis was. De curves van het beleggingspakket waar hij zo beroemd mee was geworden (en zijn baan aan te danken had), lagen als leeggelopen slangen onder in de grafiek. Dit kon niet waar zijn! Snel toverde hij in een nieuw venster zijn eigen beleggingsportfolio tevoorschijn, waar hij in strijd met de bedrijfsregels al zijn spaargeld ingestoken had: ook dood. Hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht... en haalde ze er net zo snel weer vanaf. Niemand mocht zien dat hij in paniek was. Misschien kon hij de situatie nog redden. Maar na een uur van hectisch klikken, turen en ingehouden vloeken was het vonnis onontkoombaar. Hij was alles kwijt. En zijn baas ook. Ineens zag hij het glashelder voor zich: ontslag, faillissement, scheiding, dakloos, in de goot. Hij besloot zich in de stamkroeg, waar hij iedere vrijdagmiddag tegen zijn collega’s stond te brallen over zijn successen, te gaan bezuipen. Toen hij eindelijk wankelend thuiskwam, was het eerste wat hij hoorde de liefdevolle stem van zijn vrouw die vanuit de keuken naar hem riep: “Hallo schat! Fijne dag gehad?”