Ja, daar had je hem. Nu het zover was vond ik het toch wel gênant, dus keerde ik hem snel mijn rug toe. Maar daardoor trok ik natuurlijk juist zijn aandacht (Die heeft iets te verbergen!). ’Op wie wacht u als ik vragen mag?’ Ach, die bekende, zoetgevooisde stem! ’Mijn geliefde.’ ’Maar u staat bij een lege gate. Hier komt niemand aan, hoor.’ Zijn hartverscheurende bezorgdheid! ’Toch wel.’ ’Maar wat is de aankomsttijd dan?’ Die grote, trouwe hondenogen! ’Nu.’ Joris kijkt me aan en weet zeker dat ik gek ben. ’O Joris, ik ben al zolang verliefd op je.’