Ik nam mijn nieuwe vriendin Marion mee naar de bioscoop. Ze had mijn favoriete film nog niet gezien. Toen we het theater verlieten, was het donker. Ze klampte zich aan mij vast.
“Het was zo eng,” zei ze met een dun stemmetje.
Ik lachte.
“Het is maar een dom verhaaltje,” zei ik.
Thuisgekomen hadden we sex, een beetje ruig, zoals ik het het liefst heb. Van Hitchcock raak ik altijd opgewonden.
“Jemig, wat is er in jou gevaren?” zei Marion, terwijl ze op haar rug lag uit te puffen.
De volgende ochtend opende ik, terwijl zij onder de douche stond, de bestekla in de keuken.
Daar lagen ze, de messen, nog net zo als ik ze gistermiddag achtergelaten had. Brandnieuw, smetteloos en zo scherp als de hel.