Toen ik het huis kocht waren de honden van de buren me niet opgevallen, de vijf woeste, bloeddorstige Rottweilers die in een veel te kleine achtertuin opgesloten waren.
Maar nu houden het onderlinge vechten en het eindeloze oorverdovende geblaf me wakker in de nacht.
’Ik durf ze zelf bijna niet te benaderen,’ bekende mijn buurman me laatst, terwijl hij vreemd lachte. Zijn beide armen waren volledig met tattoos bedekt.
Dan, op een nacht, is alles plotseling stil. Een wonder! Ik sta op en ga naar buiten, nieuwsgierig naar de oorzaak. Het is aardedonker. Ik hoor gesmak. De honden zijn aan het eten.
De ’I Love Dogs’ tattoo die in het licht van mijn zaklantaarn zichtbaar wordt, vertelt me meer dan ik wil weten.