„Zo, Johan, vandaag is het zover, we gaan dat doen waar je al vanaf het begin naar uitkijkt.” „En wat mag dat wel zijn?” „Het rollenspel.” „Ach nee, dat oude tijdverdrijf voor luie ambtenaren die een dagje op de hei gaan zitten om ongestraft hun frustraties ten opzichte van hun leidinggevenden te kunnen ventileren.” „Het is wetenschappelijk bewezen dat het rollenspel een heel goed therapeutisch instrument is. Een van de betere die we ter beschikking hebben.” „Dat zegt mij al genoeg. Bovendien heb ik geen hoge pet op van de wetenschappelijke onderbouwing van de alfa-vakken, die zoals we allemaal weten boterzacht is.” „Goed. Onze discussie lijkt zelf al een rollenspel, maar ik heb een ervaren therapeut uitgenodigd om met jou te sparren. Wilfred, kom je er bij?” „De naam alleen al. Kan ik meteen los gaan? Zijn we al begonnen?” Wilfred: „Dag Johan. Het is de bedoeling dat ik jouw rol op me neem en de negativiteit uitstraal waar jij zo in uitblinkt. Jij moet mij dan tegenspreken en onderuit proberen te halen. Zo leer je jezelf om de positieve kant van zaken te zien. Alles heeft immers ook een positief aspect, zoals we weten, je moet het alleen leren zien.” „Ik zie niet wat er positief is aan de honger in de wereld. Of aan de oorlogen. Of aan Trump, Putin, Erdogan.” „Stop, Johan, we gaan beginnen.” „Oké.” „De honger in de wereld, die is toch verschrikkelijk?” „Ik heb zelden zo iets verstandigs gehoord.”